بررسی LDH سرم/پلاسما

نام اختصاری

LDH

سایر نام ها

لاکتات دهیدروژناز ، (Lactate Dehydrogenase (LD

ملاحظات نمونه گیری

1.  بسیاری از بیماری ها می تواند موجب افزایش LDH گردند بنابراین وضعیت بیماری فرد را روی برگه آزمایش ذکر کنید.
2. به منظور ارزیابی الگوی زمانی افزایش آنزیم،  زمان و تاریخ نمونه گیری را بر روی برگه آزمایشگاه بنویسید.
3. سن بیمار را در برگه آزمایش یادداشت کنید.
4. از CSF نیز می توان برای سنجش استفاده کرد.

موارد عدم پذیرش نمونه

همولیز شدید نمونه موجب رد نمونه می شود.

شرایط نگهداری

به علت ناپایداری آنزیم LDH نمونه هرچه سریعتر مورد آزمایش قرار گیرد.

سرم در دمای C^◦ ۴ به مدت ۴۸ ساعت و در دمای C^◦۲۰-   به مدت ۳۰ روز پایدار است.

کاربردهای بالینی

1. کمک به تشخیص افتراقی انفراکتوس میوکارد (MI، انفارکتوس ریوی، کم خونی ها و بیماری های کبدی،)
2. پی گیری پاسخ بیمار به بعضی از انواع شیمی درمانی ها
3. کمک به تشخیص بیماری های کلیوی، عضلانی- اسکلتی و مغزی.

مقادیر طبیعی:

(واحد SI)

۱ تا ۳۰ روز: ۱۳۵-۷۵۰ U/L

۳۱ روز تا ۱۱ ماهگی: ۱۸۰-۴۳۵ U/L

۱ تا ۳ سالگی: ۱۶۰-۳۷۰ U/L

۴ تا ۶ سالگی: ۱۴۵-۳۴۵ U/L

۷ تا ۹ سالگی: ۱۴۳-۲۹۰ U/L

۱۰ تا ۱۲ سالگی: ۱۲۰-۲۹۳ U/L

۱۳ تا ۱۵ سالگی: ۱۱۰-۲۸۳ U/L

۱۶ تا ۱۷ سالگی:  ۱۰۵-۲۳۳ U/L

۱۸ سال و بالاتر: ۱۲۲-۲۲۲ U/L

تفسیر

LDH در سراسر بدن وجود دارد. از این رو سطح LDH کل شاخص اختصاصی برای آسیب یا بیماری عضو خاص نمی باشد.LDH حاوی ۵ ایزوآنزیم (LDH-1,2,3,4,5) می باشد. ایزوآنزیمها اختصاصی تر می باشند و بیشتر به تشخیص کمک می کنند.

چنانچه LDH-1 بیشتر از LDH-2 گردد، قویاً مشکوک به انفارکتوس میوکارد می شویم. به این پدیده Flipped LDH  گویند. افزایش LDH-5 به تنهایی معمولاً نشانه آسیب یا بیماری سلولهای کبدی است. مقادیر LDH در طی عمر تا حد زیادی تغییر می کنند.

افزایش دهنده ها

همولیز ، ورزش شدید، الکل، داروهای بیهوشی، آسپرین، کلوفیبرات ، فلوراید ها، میترامایسین، نارکوتیک ها، پروکائین آمید، ایمی پرامین، انترفرون، کتوکونازول، نیتروفورانتوئین، تتراسایکلین

کاهش دهنده ها

اسید آسکوربیک

توضیحات

حاملگی می تواند موجب افزایش سطح LDH گردد.