مرجع تخصصی علوم آزمایشگاهی | سِوِن لَب دنیای علم تشخیص پزشکی
نام:
تیوسولفات سدیم
موارد مصرف:
تیوسولفات سدیم در درمان مسمومیت با آرسنیک مصرف می‌شود. این دارو به عنوان داروی کمکی در درمان مسمومیت با سیانید، همراه با نیتریت سدیم و برای جلوگیری از سمیت‌کلیوی ناشی از سیس پلاتین استفاده می‌شود.
مکانیسم اثر:
این دارو معمولا همراه سدیم نیتریت در مسمومیت با سیانید مصرف می‌شود. بدین ترتیب که یون سیانید تبدیل شده به سیانومتهموگلوبین را به تیوسیانات تبدیل می‌کند. همچنین احتمالا با ایجاد کمپلکس غیر سمی با سیس پلاتین (سیس‌پلاتین ـ تیوسولفات) از رسیدن مقادیر زیاد سیس پلاتین به کلیه‌ها جلوگیری به عمل می‌آورد.
فارماکوکینتیک:
پس از تزریق به‌سرعت در بافتها توزیع می‌گردد. نیمه عمر آن ۲۰ ـ ۱۵ دقیقه است ولی وقتی به صورت تیوسیانات در آید به حدود ۷ ـ ۳ روز افزایش می‌یابد. دارو از راه کلیه‌ها دفع می‌شود.
هشدارها:
به دلیل حضور یون سدیم، در سیروز کبدی، نارسایی احتقانی قلب، توکسمی ناشی از حاملگی و نارسایی کلیوی و فشار خون با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی:
غیر از اختلالات اسمزی ناشی از مصرف تیوسولفات سدیم، این دارو نسبت غیر سمی است.
نکات قابل توصیه:
در صورت بروز تحریک یا حساسیت مصرف آن باید قطع گردد.
مقدار مصرف:
در مسمومیت با آرسنیک، ابتدا ۰/۱ گرم به آهستگی در ورید تزریق‌می‌گردد و در سه روز بعد به ترتیب ۰/۲،۰/۳ و ۰/۴ گرم به همان روش تزریق می‌شود.
در مسمومیت با سیانور، پس از تجویز نیتریت سدیم، مقدار ۱۲/۵ گرم به صورت وریدی تزریق می‌شود. درصورت لزوم، می‌توان مقدار مصرف را با ۶/۲۵ گرم تکرار کرد. برای جلوگیری از نفروتوکسیسیتی حاصل از سیس پلاتین مقدار مصرف مشخصی بیان نشده است ولی بعضی از پزشکان مقدار ۲g/m2 را قبل‌از مصرف سیس پلاتین تجویز کرده‌اند.
Injection: 12.5 g/50 ml
