مونو تست | Mono test

نام انگلیسی:

Mono test

نام فارسی:

مونو تست

بخش مورد انجام:

سرولوژی | Serology

توضیحات:

1.  آنتی‌بادی­ هتروفیل منونوکلئوز عفونی در سرم بیماران مبتلا به بیماری از روز شش تا ده ظاهر می‌شود، و معمولاً بیشترین تیترها در هفته دوم تا سوم دیده می‌شوند.
2. سطح آنتی‌بادی ممکن است برای یک سال بالا بماند ولی معمولاً به مدت چهار تا هشت هفته طول می‌کشد.
3. سطح آنتی‌بادی با شدت بیماری یا درجه لنفوسیتوز ارتباطی ندارد.
4. وجود تست مثبت همراه با علایم بالینی و خون‌ شناسی متناسب با آن جهت تشخیص IM کفایت می‌کند.
5. در صورتی که سندرم بالینی منونوکلئوز وجود داشته باشد ولی تست غربالگری منفی باشد، می‌بایست انجام تست آنتی بادی­ های اختصاصی EBV، CMV، HHV-6 و توکسوپلاسموز را در نظر داشت.
6. معیار آزمایشگاهی جهت IM عبارت است از لنفوسیتوز خون محیطی به میزان بیشتر از ۵۰% گلبول­ های سفید که حداقل ۱۰ درصد آنها نمای واکنشی داشته ‌باشند. تست دیگری که غالباً در IM افزایش می‌یابد آمینوترانسفرازهای کبدی است که به طور نامتناسبی بیشتر از بالا رفتن LDH و آلکالن فسفاتاز است. و همچنین در IM ممکن است آگلوتینین‌های سرد، کرایوگلوبولین‌ها، ANA یا فاکتور روماتوئید افزایش پیدا کنند.

محدودیت ها:

1. تقریباً ۱۰% بیماران IM فاقد آنتی بادی هتروفیل می باشند و برای تایید تشخیص بیماری باید تست های شناسایی آنتی بادی EBV انجام گردد.
2. برخی از نتایج منفی کاذب بیماران IM به علت پاسخ تاخیری آنتی بادی هتروفیل می باشد. بطوری که در زمان نمونه گیری بیمار فاقد آنتی بادی هتروفیل می باشد.
3. در بعضی بیماران با علائم کلینیکی و هماتولوژیکی IM ، ممکن است به علت پدیده پروزون نتایج منفی یا مثبت ضعیف رخ دهد. با رقیق کردن نمونه احتمالاً این مشکل برطرف می گردد.
4. در بعضی بیماران IM تیتر آنتی بادی هتروفیل سرم ممکن است برای ماه ها و سال ها پس از فروکش کردن علائم بالینی همچنان قابل ردیابی باشد. در مقابل در بعضی بیماران IM ، آنتی بادی هتروفیل قبل از شروع علائم بالینی تشخیص داده شده است. بنابراین تفسیر نتایج آزمایش باید با احتیاط صورت گیرد.
5. آنتی بادی هتروفیل IM ممکن است در چندین بیماری دیگر غیر از IM مشاهده گردد.
    این بیماری ها شامل: لوسمی، لنفوم بورکیت، کارسینوم پانکراس،هپاتیت ویروسی، عفونت های سیتومگالوویروس. در این موارد رد کردن احتمال بیماری همزمان مشکل است.
6. بخشی از جمعیت گروه سنی آنتی بادی هتروفیل قابل تشخیص، تولید نمی کنند به عنوان مثال، حدود ۵۰% از کودکان کمتر از چهار سال و ۱۰% از نوجوانان فاقد آنتی بادی هتروفیل می باشند.

اطلاعات تکمیلی:

1. بیماران مبتلا به منونوکلئوز عفونی (IM) به طور کلاسیک دارای تب، گلودرد و لنفادنوپاتی هستند.
2. لنفوسیت­ های غیرطبیعی در خون محیطی یافت می‌شوند و بیماران خودبخود بهبود می­یابند.
3. آنتی‌بادی­ های هتروفیل گلبول­ های قرمز گوسفند را آگلوتینه می‌کنند که اول بار هم با بیماری منونوکلئوز عفونی توسط Paul و Bunnell در سال ۱۹۳۲ توضیح داده شدند.
4. این آنتی‌بادی ­ها معمولاً در ابتدای شروع بیماری ردیابی و شناسایی می‌شوند و ظهور با تاخیر آنها ممکن است با مزمن شدن بیماری همراه باشد.
5. اکثر بیماران بین ۱۵ تا ۲۴ سال سن دارند.

علل درخواست تست:

تایید سریع تشخیص مونونوکلئوز عفونی ایجاد شده توسط ویروس ابشتین بار (EBV)

مقادیر:

منفی (به صورت مثبت و منفی گزارش می شود)

تفسیر اختصاصی از سایت سِوِن لَب

سطح قابل شناسایی آنتی بادی هتروفیل مونونوکلئوز عفونی (IM) معمولا بین شش تا ده روز پس از ظهور علائم بالینی در خون قابل ردیابی است.
سطح آنتی بادی معمولاً در هفته دوم تا سوم از شروع بیماری افزایش چشمگیری می یابد.
پس از آن، انتظار می رود که در ادامه بتدریج پس از یک دوره دوازده ماهه سطح آنتی بادی کاهش یابد.
ارتباط دادن نتایج با یافته‌های بالینی اهمیت دارد چرا که نتایج منفی و مثبت کاذب دیده می‌‌شوند.
حدود ۱۰% تا ۳۰% از جمعیت بالغین، به دنبال بیماری آنتی‌ بادی­ های هتروفیل را تولید نمی‌کنند که این امر در جوانان حتی بیشتر هم می‌باشد.
موارد مثبت کاذب با بیماری هوچکین، لنفوم، ALL، هپاتیت عفونی، کارسینوم پانکراس، عفونت CMV، لنفوم بورکیت، آرتریت‌ روماتوئید، مالاریا،‌ سرخجه و سندرم خستگی مزمن دیده شده‌اند.
انتظار می رود این تست در ۹۰% از بیماران مثبت گردد.

تداخلات داروئی:

ندارد.

مونو تست | Mono test مونو تست | Mono test مونو تست | Mono test 
نوع نمونه قابل اندازه گیری:
سرم، پلاسما (EDTA)

حجم نمونه مورد نیاز:

نیم میلی لیتر (۰٫۵_ml)

شرایط نمونه گیری:

نیاز به آمادگی خاصی نمی باشد.

ملاحظات نمونه گیری:

1. از بیمار نمونه خون وریدی گرفته شده و اجازه داده نمونه کاملا لخته شود (جهت تهیه سرم).
   می توان نمونه را در ویال های حاوی EDTA جمع آوری نمود (جهت تهیه پلاسما).
   نمونه را سانتریفیوژ نموده و سرم یا پلاسما شفاف را جدا نمایید.
   نمونه تازه مورد نیاز است.
2. از سرم یا پلاسمای همولیز، آلوده و لیپمیک جهت جلوگیری از اثرات جانبی استفاده ننمایید.

 

موارد عدم پذیرش نمونه:

1. نمونه همولیز
2. نمونه لیپمیک
3. نمونه بدون برچسب یا با برچسب اشتباه
4. نمونه ای که چندین بار ذوب و فریز گشته

شرایط نگهداری:

1. نمونه به مدت ۴۸ ساعت در دمای اتاق، ۱۴ روز در ۲-۸oC و یک سال در دمای -۲۰oC پایدار است.
2. نمونه ذوب شده باید قبل از انجام تست به خوبی مخلوط گردد.
3. از ذوب و فریز مکرر نمونه اجتناب نمایید. زیرا منجر به نتایج کاذب می گردد.

روش مرجع:

Paul-Bunnell-Davidsohn

روش ارجح:

Qualitative Latex Agglutination

سایر روشها:

1. Rapid chromatographic immunoassay for the qualitative detection
2. monospot test or Latex Slide Agglutination