مرجع تخصصی علوم آزمایشگاهی | سِوِن لَب دنیای علم تشخیص پزشکی
نام:
آلبومین
موارد مصرف:
محلولهای حاوی آلبومین در درمان فوری کمی حجم خون همراه یا بدون شوک، کمی پروتئین خون، در بیمارانی که دچار سوختگیهای شدید شده‌اند، به منظور حفظ حجم پلاسما و غلظت پروتئین و جلوگیری از غلیظ شدن خون، به عنوان داروی کمکی برای رقیق نمودن خون در اعمال جراحی بای پس قلبی ـ عروقی و همچنین برای کنترل خیز در نفروز حاد یا سندرم حاد نفروتیک در بیمارانی که به درمان با سیکلو فسفامید و کورتیکواستروئید پاسخ نمی دهند، و نیز در درمان کمکی پانکراتیت یا عفونتهای داخل حفره شکم مصرف می‌شود. محلول غلیظ آلبومین به صورت کمکی در درمان بیماران تحت همودیالیز و نارسایی حاد کبدی زیادی بیلی روبین خون نوزادان مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر:
آلبومین یک تنظیم کننده مهم حجم خون در گردش است و ۸۰ ـ ۷۰ درصد فشار انکوتیک پلاسما را ایجاد می‌کند. انفوزیون محلول ۵ درصد آلبومین از نظر ایجاد فشار انکوتیک معادل با حجم مساوی از پلاسما است و حجم خون را به میزان تقریبا برابر با حجم آلبومین انفوزیون شده افزایش می دهد. آلبومین سبب افزایش موقت حجم خون می‌شود که منجر به کاهش غلظت و ویسکوزیته خون می‌شود.
فارماکوکینتیک:
نیمه عمر دفع دارو ۲۰ ـ ۱۵ روز است. رقیق شدن خون ناشی از مصرف این فرآورده طی چند دقیقه بروز می‌کند. طول اثر دارو به حجم اولیه خون بستگی دارد. اگر حجم خون کاهش یافته باشد، افزایش حجم به مدت چند ساعت باقی می ماند. در بیمارانی که حجم خون آنها طبیعی است، اثر دارو به مدت کمتری باقی خواهد ماند.
موارد منع مصرف:
این دارو در کم خونی شدید، نارسایی قلبی، زیادی حجم خون و خیز ریوی نباید مصرف شود.
هشدارها:
- سرعت انفوزیون محلول حاوی آلبومین باید ۲ـ۱ ml/min باشد. با وجود این، سرعت انفوزیون و حجم تام آلبومین مورد نیاز باید بر اساس پاسخ همودینامیک بیمار تعیین شود.
- آلبومین با وراپامیل هیدروکلراید، محلولهای حاوی الکل، محلولهای اسید آمینه و چربی امولسیونه ناسازگاری دارد.
عوارض جانبی:
نارسایی احتقانی قلب، کاهش قابلیت انقباضی عضله قلب، خیز ریوی و احتباس آب و املاح با مصرف این دارو گزارش شده است.
نکات قابل توصیه:
- محلول های حاوی آلبومین را می توان بدون در نظر گرفتن گروه خونی، به بیماران تزریق نمود.
- محلول حاوی آلبومین را می توان بدون رقیق نمودن یا پس از رقیق کردن با محلول تزریقی کلرور سدیم ۰/۹ درصد یا محلول تزریقی دکستروز ۵ درصد مصرف نمود نباید از آب استریل برای تزریق برای این منظور استفاده نمود.
بزرگسالان:
برای افزایش حجم خون ۲۵ گرم آلبومین با سرعتی که بیمار می تواند تحمل کند، انفوزیون وریدی می‌شود. در صورت عدم پاسخ طی ۳۰ـ۱۵ دقیقه، این مقدار مصرف را می توان تکرار نمود. در کاهش پروتئین خون، ۷۰ ـ ۵۰ گرم از محلول ۲۰ درصد، با سرعت ۱۰۰ میلی لیتر طی ۴۰ ـ ۳۰ دقیقه انفوزیون وریدی می شود. در سوختگی های شدید، پس از تجویز حجم های زیاد از محلولهای تزریقی و حفظ حجم پلاسما، پس از ۲۴ ساعت، ابتدا ۲۵ گرم انفوزیون وریدی می‌شود و سپس مقدار مصرف باید به گونه ای تنظیم شود که غلظت آلبومین پلاسما در حد ۲۵ g/L باقی بماند. در بای پس قلبی ـ عروقی، غلظت پلاسمائی آلبومین باید درحد ۲۵ g/L نگهداری شود. در سندرم نفروتیک حاد و نفروز حاد، ۲۵ گرم از محلول غلیظ همراه با یک داروی مدر مناسب، یکبار در روز برای ۱۰ ـ ۷ روز انفوزیون وریدی می‌شود. در همودیالیز مقدار ۲۵ g از محلول ۲۰%به صورت انفوزیون وریدی مصرف می‌شود. بیشینه مقدار مصرف در بزرگسالان تا g/kg 2 طی ۲۴ ساعت است.
کودکان:
برای افزایش حجم خون، ۱۲/۵ ـ ۲/۵ گرم (یا g/kg 1 ـ ۰/۵) با سرعتی که برای بیمار قابل تحمل است، انفوزیون وریدی می‌شود. در صورت عدم پاسخ کافی طی ۳۰ ـ ۱۵ دقیقه، مصرف یک دوز اضافی توصیه می‌شود. در سوختگی های شدید، پس از تجویز حجم های زیاد از محلولهای تزریقی و حفظ حجم پلاسما، پس از ۲۴ ساعت، ابتدا ۲۵ گرم انفوزیون وریدی می‌شود و سپس مقدار مصرف باید به گونه‌ای تنظیم شود که غلظت آلبومین پلاسما در حد ۲۵ـ۲۰ g/L باقی بماند. در درمان زیادی بیلی روبین نوزادان g/kg 1 از محلول غلیظ در طول انتقال خون یا ۲ ـ ۱ ساعت قبل از آن انفوزیون وریدی می‌شود.
اشکال دارویی:
Infusion: 5%, 20%
از حضور شما در سایتسِوِن لَب SevenLab.ir سپاسگذاریم.
