مرجع تخصصی علوم آزمایشگاهی ایران دنیای علم تشخیص پزشکی
نام:
دفروکسامین
موارد مصرف:
دفروکسامین یک عامل شلاته کننده فعال است که به عنوان داروی کمکی در درمان مسمومیت با آهن به کار برده می‌شود. این دارو همچنین برای تسریع دفع آهن مصرف می‌شود. دفروکسامین از راه تزریق وریدی، عضلانی و یا داخل صفاقی برای کنترل تجمع آلومینیوم در استخوان، در مبتلایان به نارسایی کلیه و در درمان مسمومیت‌های عصبی و یا ناهنجاری‌های استخوانی در بیماران تحت دیالیز به‌کاربرده می‌شود.
مکانیسم اثر:
دفروکسامین با آهن سه ظرفیتی اتصال پیدا کرده و از شرکت آن در واکنش‌های شیمیایی جلوگیری می‌کند. این دارو می‌تواند با آهن آزاد سرم، آهن فریتین و هموسیدرین اتصال پیدا کند ولی از هموگلوبین و میوگلوبین نمی‌تواند آهن برداشت کند. دفروکسامین همچنین می‌تواند از بافت های مختلف آلومینیوم را برداشت کرده و یک کمپلکس پایدار محلول در آب ایجاد کند.
فارماکوکینتیک:
کمتر از ۱۵% دارو از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود. دفروکسامین بوسیله آنزیم‌های پلاسمایی متابولیزه و از طریق ادرار دفع می‌شود. مقداری از دارو نیز از طریق صفرا و مدفوع دفع می‌گردد و نیمه عمر آن ۶/۱ ساعت میباشد. آهن شلات شده که از طریق کلیه‌ها دفع می‌گردد، رنگ ادرار را به قرمز متمایل می‌کند.
موارد منع مصرف:
این دارو در بیماری های شدید کلیوی یا بی ادراری و در هموکروماتوز اولیه نباید مصرف شود.
هشدارها:
۱ ـ احتمال بروز آب مروارید در بیمارانی که تحت درمان طولانی با دفروکسامین هستند وجود دارد.
۲ ـ مصرف این دارو در کودکان زیر سه سال منوط به دفع ۱mg/day آهن میباشد.
۳ ـ در افراد سالخورده همراه ویتامین C استفاده گردد.
۴ ـ راه تجویز وریدی فقط در بیماران مبتلا به کلاپس قلبی ـ عروقی مورد استفاده قرار گیرد و در اولین فرصت تجویز دارو به صورت داخل عضلانی ادامه یابد.
عوارض جانبی:
در محل تزریق گاهی خارش، درد و سفتی ایجاد می‌گردد. در درمان دراز مدت ممکن است واکنش‌های آلرژیک شامل تورم روی پوست، خارش عمومی بدن، بثورات جلدی و واکنش های آنافیلاکتیک رخ دهد.
تداخل های دارویی:
تجویز همزمان با ویتامین C باعث افزایش توانایی این دارودر دفع بیشتر آهن می‌گردد اگرچه احتمال سمیت آهن نیز افزایش می‌یابد.
مقدار مصرف:
بزرگسالان:
در مسمومیت با آهن در ابتدا مقدار یک گرم و سپس هر چهار ساعت ۵۰۰ میلی گرم (تا دوبار) به صورت عضلانی تزریق می‌شود. در صورت لزوم تجویز دارو به میزان ۵۰۰ میلی گرم هر ۱۲ ـ ۴ ساعت تا حداکثر ۶g/day قابل تکرار است.
مقدار اولیه تجویز داخل وریدی دارو یک‌گرم است که با سرعت کمتر از ۱۵mg/kg/h انفوزیون می‌گردد و سپس مقدار ۵۰۰ میلی‌گرم هر چهار ساعت (تا دوبار) تا حداکثر ۶g/24h تجویز می‌شود.
برای تجویز زیر جلدی مقدار ۲g ـ ۱ طی مدت ۲۴ ـ ۸ ساعت توسط یک پمپ سیار تزریق می‌گردد. مقدار مصرف دارو از ۲۰mg/kg شروع و به ۱۱۰mg/kg یا مقدار تام ۳ گرم در ۱۰ میلی لیتر آب مقطر استریل افزایش می‌یابد که طی ۱۰ ساعت در بافت زیر جلد انفوزیون می‌شود.
در مسمومیت مزمن ۵۰mg/kg/day ـ ۲۰ از دارو طی مدت ۸ ساعت به صورت زیر جلدی انفوزیون می‌گردد. معهذا، تزریق عضلانی راه تجویز ترجیحی دارو است که باید در تمام بیمارانی که در حالت شوک نمی‌باشند، مورد استفاده قرار گیرد. دوز معمول داخل عضلانی بالغین و اطفال ۱ g/day ـ ۰/۵ میباشد. بعلاوه، در صورت انتقال خون به بیمار، لازم است یک دوز ۲ گرمی دارو همراه با هر واحد خون تزریقی به صورت انفوزیون آهسته داخل وریدی با حداکثر سرعت ۱۵ mg/kg/h تجویز گردد.
کودکان:
دوز توصیه شده اطفال در مسمومیت حاد با آهن مقدار ۵۰ mg/kg/dose است که هر ۶ ساعت و تا زمانی که رنگ ادرار تغییر نیافته است به صورت داخل عضلانی تجویز می‌گردد. سلامت و کارآیی دارو در اطفال کوچکتر از ۳ سال ثابت نشده است.
For Injection (as Mesylate): 500mg
از حضور شما در سایت سِوِن لَب SevenLab.ir سپاسگذاریم.
