مرجع تخصصی علوم آزمایشگاهی ایران دنیای علم تشخیص پزشکی
محیط کشت سیمون سیترات آگار Simmons Citrate agar
سیمون سیترات آگار Simmons Citrate agar
محیط کشت سیمون سیترات آگار Simmons Citrate agar برای افتراق باکتری های گرم منفی براساس مصرف سیترات به کار می رود.
بررسی تاریخچه محیط کشت سیمون سیترات آگار Simmons Citrate agar
- Koser در سال ۱۹۲۳ برای تفکیک بین انچه که اکنون به عنوان اشریشیاکلی و انتروباکتر ائروژنز شناخته شده اند، به عنوان بخشی از واکنش های (indol-methyl red-voges proshauer-citrate(IMViC یک محیط مرکب از نمک های معدنی را که در ان نمک امونیوم تنها منبع نیتروژن و سیترات تنها منبع کربن بود را گسترش و توسعه داد.
- Simmons در سال ۱۹۲۶ فرمول koser را با افزودن ۱٫۵% اگار و برم تیمول بلو اصلاح کرد.ارگانیسم هایی که قادر به متابولیزه کردن سیترات هستند، به خوبی بر روی این محیط رشد می کنند.
برای تعیین قدرت باکتری در استفاده از سیترات به عنوان تنها عامل کربندار موجود در محیط میباشد. باکتری هایی که قادر به رشد در این محیط باشند در حقیقت توانسته اند از سیترات که تنها عامل کربن دار در محیط است استفاده کنند و در نتیجه در مجاورت معرف رنگی بروموتیمول بلو به رنگ آبی در می آیند.در غیر این صورت به علت عدم رشد باکتری و عدم تغییر رنگ محیط آزمایش سیترات منفی است.
برنامه کنترل کیفی داخلی:
سویه کنترل مثبت: انتروباکتر آئروژینوزا
سویه کنترل منفی: ۲۵۹۲۲ E. coli ATCC
خلاصه:
سیترات مثبت = رنگ محیط آبی می شود.
سیترات منفی = رنگ محیط تغییر نخواهد کرد. (سبز باقی خواهد ماند)
سیمون سیترات آگار Simmons Citrate agar
می توانید راهنمای انجام آزمایش مصرف سیترات توسط باکتری ها را با مراجعه به لینک زیر مطالعه فرمایید.
راهنمای انجام آزمایش مصرف سیترات توسط باکتری ها
امیدوارم مفید بوده باشه
