مرجع تخصصی علوم آزمایشگاهی ایران دنیای علم تشخیص پزشکی
نام:
آتراکوریوم
موارد مصرف:
آتراکوریوم به عنوان داروی کمک بیهوشی برای شل کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیکی مصرف می‌شود. همچنین برای لوله گذاری داخل نای و جراحی هایی که نسبت طولانی مدت هستند و شل شدن عضلات در آنها ضرورت دارد، به کار می‌رود. همچنین در درمان کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف شده است.
مکانیسم اثر:
آتراکوریوم با استیل‌کولین در اتصال به گیرنده‌های کولینرژیک صفحه محرکه انتهایی رقابت و با مهار انتقال عصبی، پاسخ صفحه محرکه انتهایی به استیل کولین را کاهش می‌دهد و باعث فلج عضلات اسکلتی می‌شود.
فارماکوکینتیک:
نیمه عمر دفع دارو ۲۰ دقیقه است. زمان رسیدن به حداکثر اثر دارو ۱۰ـ۱/۷ دقیقه است. دفع دارو کلیوی و صفراوی است. بعد از تزریق دارو در بیهوشی متعادل، ۲۵ درصد پاسخ پرشی عضلات در ۴۵ـ۳۵ دقیقه و ۹۵ درصد پاسخ در ۷۰ ـ ۶۰ دقیقه به حالت عادی باز می‌گردد. در بیهوشی متعادل ۳۰ دقیقه و در بیهوشی استنشاقی ۴۰ دقیقه بعد از شروع هوشیابی ۹۵ درصد پاسخ عضلانی به حالت عادی باز می‌گردد.
هشدارها:
- با محلولهای قلیایی (مثل باربیتورات تزریقی) مخلوط نشود چون غیرفعال شده و رسوب می‌نماید. همچنین با محلول رینگر لاکتات رقیق نشود چون تخریب دارو سریعتر صورت می‌گیرد.
- در بیمارانی که آزاد شدن هیستامین ممکن است خطرناک باشد، بیماری عصبی ـ عضلانی، اختلالات شدید الکترولیت یا کارسینوما، مقدار مصرف دارو، به دلیل افزایش انسداد عصبی ـ عضلانی و مشکل در هوشیابی، باید کاهش یابد. مصرف زیاد دارو ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود.
- تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث کاهش فشارخون شود.
- مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه و کلاپس قلبی عروقی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می‌شود از یک تحریک کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.
عوارض جانبی:
کاهش فشار خون،قرمز شدن پوست، گلو درد و لارنگواسپاسم از عوارض جانبی مهم و نسبت شایع دارو می‌باشند.
تداخل‌های دارویی:
دارو با آمینوگلیکوزیدها، بی حس کننده های موضعی تزریقی، کاپرئومایسین، خون سیتراته، کلیندامایسین، لینکومایسین، پلی‌میکسین‌ها، پروکائین آمید، کینیدین و اپیوئیدها تداخل دارد.
نکات قابل توصیه:
- دارو از راه وریدی تزریق شود چون از راه عضلانی ممکن است باعث تحریک بافت شود.
- دارو اثر شناخته شده‌ای روی هوشیاری یا آستانه درد ندارد بنابراین به عنوان داروی کمکی در جراحی، باید مقدار کافی از داروی بیهوشی در دسترس باشد.
- در هیپو ترمی طول و شدت اثر دارو افزایش می‌یابد.
- دارو نمی‌تواند مانع برادیکاردی ناشی از بیهوش کننده ها یا ضد درد های مخدر شود، لذا با مصرف توام آتراکوریوم برادیکاری ممکن است بروز کند. مصرف دارو در بیماران قلبی مبتلا به تاکیکاردی، کم خطر است.
- مقدار مصرف دارو در صورت مصرف همزمان با بیهوش کننده های عمومی مثل اتر، انفلوران و ایزوفلوران باید به ۵۰ ـ ۳۳ درصد کاهش یابد یا مقدار مصرف آن باید توسط یک تحریک کننده اعصاب محیطی تعیین شود. میزان این کاهش با هالوتان کمتر است.
مقدار مصرف:
بزرگسالان:
ابتدا به صورت وریدی ۰/۵ ـ ۰/۴ mg/kg یا در بیمارانی که آزاد شدن هیستامین در آنها خطرناک است ۰/۴ ـ ۰/۳ mg/kg تزریق آهسته و یا در نوبتهای منقسم در یک دقیقه مصرف می‌شود.
در بیمارانی که با انفلوران یا ایزوفلوران بیهوش شده‌اند ۰/۳۵ ـ ۰/۲۵ mg/kg تزریق می‌شود. میزان این کاهش با هالوتان کمتر است.
در مورد بیمارانی که به منظور لوله گذاری داخل نای تحت بیهوشی متعادل، سوکسینیل کولین دریافت کرده‌اند، مقدار ۰/۴ ـ ۰/۳ mg/kg تزریق می‌شود.
در صورت استفاده از بیهوش کننده قویتر مقدار کمتری دارو مورد نیاز است. اثرات سوکسینیل کولین که با استفاده از یک تحریک کننده اعصاب محیطی اندازه گیری می‌شود، قبل از مصرف آتراکوریوم باید از بین رفته باشد. به عنوان مقدار مصرف مکمل به صورت وریدی ۰/۱ ـ ۰/۰۸ mg/kg ، ۴۵ ـ ۱۲ دقیقه بعد از مصرف اولیه بکار می رود. سپس هر ۲۵ ـ ۱۵ دقیقه برحسب نیاز و یا انفوزیون وریدی به میزان ۰/۵ mg ـ ۰/۳ (پس از برطرف شدن اثر مصرف وریدی اولیه دارو) بکار می‌رود. در بیهوشی متعادل ۰/۱ ـ ۰/۰۰۹ mg/kg/min به کار می رود تا زمانی که میزان بلوک عصبی ـ عضلانی به دست آید، سپس سرعت انفوزیون بر اساس نیاز و پاسخ بیمار تنظیم می‌شود. عموم بیماران به مقادیر ۰/۰۰۹ ـ ۰/۰۰۵ mg/kg/min پاسخ می دهند. در حالیکه بعضی بیماران به ۰/۰۰۲ mg/kg/min و یا mg/kg/min 0/015 نیاز دارند. در بیمارانی که با انفلوران یا ایزوفلوران بیهوش شده‌اند میزان انفوزیون به ۳۳% کاهش می یابد و در مواردی که از هالوتان استفاده شود این کاهش کمتر است. در بای پس قلبی به دلیل هیپوترمی سرعت انفوزیون تا ۵۰ درصد کاهش می یابد.
در کودکان یک ماهه تا دو ساله که با هالوتان بیهوش شده باشند ابتدا۰/۴ ـ ۰/۳ mg/kg و در کودکان دو ساله و بالاتر مقدار مصرف مثل بزرگسالان است. دفعات مصرف مقدار نگهدارنده ممکن است بیشتر از بزرگسالان باشد.
Injection: 10 mg/ml
از حضور شما در سایت سِوِن لَب SevenLab.ir سپاسگذاریم.
