مرجع تخصصی علوم آزمایشگاهی ایران دنیای علم تشخیص پزشکی
نام:
پانکورونیوم
موارد مصرف:
این دارو به عنوان داروی کمک بیهوشی برای شل کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیکی مصرف می‌شود. همچنین برای لوله گذاری داخل نای و جراحی هایی که نسبت طولانی مدت هستند و شل شدن عضلات در آنها ضرورت دارد و کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف شده است.
مکانیسم اثر:
این دارو با استیل کولین در اتصال به گیرنده های کلینرژیک صفحه محرکه انتهایی رقابت و با مهار انتقال عصبی، پاسخ صفحه محرکه انتهایی به استیل کولین را کاهش می‌دهد و باعث فلج عضلات اسکلتی می‌شود.
فارماکوکینتیک:
متابولیسم دارو کبدی (مقادیر جزیی) است. نیمه عمر دفع دارو ۱۱۴-۱۱۶ دقیقه است. زمان رسیدن به حداکثر غلظت ۳-۴/۵ دقیقه و بسته به مقدار مصرف است. دفع دارو کلیوی (۸۰ درصد) و صفراوی (۱۰ درصد) است. بعد از تزریق دارو ۹۰ درصد پاسخ پرشی عضلات در کمتر از ۶۰ دقیقه به حالت عادی باز می‌گردد.
هشدارها:
- به دلیل اثر واگولیتیک، خطر برادی کاردی یا کاهش فشار خون ناشی از داروهای مخدر کاهش می‌یابد اما در بعضی بیماران خطر بروز تاکیکاردی یا افزایش فشار خون، بیشتر می‌شود. تاکیکاردی با این دارو شایع تر از سایر دارو های مسدد عصبی ـ عضلانی است.
- در عیب کار کبد و کلیه ممکن است اثر دارو طولانی تر شود.
- مصرف مقادیر بیش از حد آن ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه و کلاپسی قلبی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می‌شود از یک تحریک کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.
عوارض جانبی:
افزایش فشار خون، تاکیکاردی، خارش پوست، افزایش ترشح بزاق و راش پوستی از عوارض جانبی مهم و نسبت شایع دارو می‌باشند.
تداخل‌های دارویی:
دارو با آمینوگلیکوزیدها، بی حس کننده های موضعی تزریقی، کاپرئومایسین، خون سیتراته، کلیندامایسین، لینکومایسین، پلی‌میکسین‌ها، گلیکوزیدهای دیژیتالی، پروکائین آمید و کینیدین تداخل دارد.
نکات قابل توصیه:
- در هیپرترمی طول و شدت اثر دارو افزایش و در هیپوترمی کاهش می‌یابد.
- دارو اثر شناخته شده‌ای روی هوشیاری یا آستانه درد ندارد لذا به عنوان داروی کمکی در جراحی، باید مقدار کافی از داروی بیهوشی به کار رود.
- دارو به میزان کمتری از سایر دارو های مسدد عصبی ـ عضلانی باعث آزاد شدن هیستامین می‌شود.
- مقدار مصرف دارو در صورت مصرف همزمان با بیهوش کننده‌های عمومی مثل اتر، انفلوران و ایزوفلوران باید به ۳۳-۵۰ درصد کاهش یابد یا مقدار مصرف آن توسط یک تحریک کننده اعصاب محیطی تعیین شود. میزان این کاهش با هالوتان کمتر است.
مقدار مصرف:
ابتدا ۰/۰۴-۰/۱ mg/kg به صورت وریدی تجویز می‌شود. سپس مقدار mg/kg 0/01 هر ۲۰-۶۰ دقیقه به مقدار مصرف اولیه اضافه می‌شود. در صورت نیاز باید مقدار مصرف تنظیم شود. بعد از بیهوشی با ایزوفلوران یا انفلوران یا بیمارانی که به منظور لوله گذاری داخل نای، سوکسینیل کولین دریافت کرده‌اند، mg/kg 0/04 ابتدا به صورت وریدی تجویز می‌شود و سپس بر اساس پاسخ بیمار تنظیم می‌شود. به منظور لوله گذاری داخل نای، مقدار mg/kg 0/6-0/1، تزریق وریدی می شود. بعد از مصرف دارو برای لوله گذاری داخل نای، شرایط مناسب برای لوله گذاری طی ۲-۳ دقیقه به دست می‌آید.
کودکان:
مقدار مصرف را می‌توان بر اساس پاسخ بیمار به مقدار مصرف تست به میزان mg/kg 0/02 تعیین نمود. در کودکان با سن یک ماه و بیشتر مقدار مصرف مثل بزرگسالان است.
اشکال دارویی:
Injection: 4 mg/2 ml
از حضور شما در سایت سِوِن لَب SevenLab.ir سپاسگذاریم.
